Wierzba krucha

pochodzenie / występowanie:
Wierzba krucha jest rodzimym gatunkiem drzewa. Tworzy bardzo kruche, łamliwe gałązki, które nie zwisają. Występuje w nadbrzeżnych drzewostanach, możemy ją znaleźć w dolinach zalewowych rzek, w nadbrzeżnych olszynach lub na mokradłach. W Górnych Łużycach jest rozpowszechniona, często była nasadzana.

wygląd:
Wierzba krucha należy do rodziny wierzbowatych i może być mylona z wierzbą białą. Wyraźną cechą charakterystyczną, od której pochodzi jej nazwa, jest kruchość i łamliwość gałęzi. Możemy ją też łatwo rozpoznać po liściach. Liście wierzby kruchej są nagie, podłużne do jajowatych, ostro zakończone, zatokowo piłkowane, o długości 7-10 cm i szerokości 1,5-3,0 cm. Z wierzchu są ciemnozielone i błyszczące, od spodu siwe z jasnym woskowatym nalotem. Typowe dla wierzby są kotki męskie i żeńskie, które mogą mieć do 7 cm długości. Wierzba krucha kwitnie od kwietnia do maja. Gatunek ten należy do roślin dwupiennych, to znaczy, że na jednym drzewie znajdziemy tylko kwiaty męskie lub tylko kwiaty żeńskie. Wierzba krucha może mieć do 15 m wysokości i osiągać wiek do 150 lat.

wykorzystanie:
Miękkie i lekkie drewno może być wykorzystywane do produkcji protez, drewnianych butów, beczek transportowych lub palet. Drewno wierzbowe źle się pali, dlatego nie nadaje się na opał. W przyszłości mogłoby być wykorzystywane jako źródło biomasy. Ma bardzo dużą zdolność regeneracji i w ciągu kilku lat może wytworzyć nawet pięciometrowe pędy, które mogą być regularnie ścinane. Szeroki system korzeniowy umożliwia umacnianie brzegowych stref cieków wodnych, dlatego drewno wierzbowe znajduje zastosowanie w dziedzinach budownictwa inżynieryjnego, które wykorzystują właściwości roślin. Wierzbę kruchą znajdziemy również w parkach i nad starymi wiejskimi stawami, gdzie była sadzona jako drzewo ozdobne...

ciekawostka:
Wierzba krucha jest bardzo dobrze przystosowana do życia w wodzie. Znakomicie regeneruje się także po uszkodzeniach spowodowanych przez powódź. Odcięte gałęzie są w stanie wytworzyć korzenie, dzięki czemu na odpowiednich stanowiskach wierzby mogą się rozmnażać. Wierzba krucha i wierzba biała mogę się też krzyżować, tworząc wspólnych "potomków", których trudno jednak odróżnić od rodziców.