Dąb czerwony

pochodzenie / występowanie:
Dąb czerwony nie jest rodzimym gatunkiem drzewa, został sprowadzony do Europy z Ameryki Północnej na początku XVIII wieku. Dzięki atrakcyjnemu kształtowi liści i ich jesiennemu zabarwieniu dąb był początkowo sadzony w parkach i alejach. Od XX wieku znajduje zastosowanie także w gospodarce leśnej. Autochtoniczne drzewostany dębowe, niszczone przez obgryzające je zwierzęta, były zastępowane nasadzeniami dębu czerwonego. Z tych nowych drzewostanów dąb czerwony mógł się potem naturalnie rozprzestrzeniać. Ważną rolę w dalszym rozprzestrzenieniu się dębu czerwonego odegrała też sójka zwyczajna. W porównaniu z rodzimymi gatunkami dębu ten gatunek jest bardziej odporny na szkodniki, dobrze znosi stanowiska zacienione i szybko rośnie. Obecnie na temat słuszności jego dalszego sadzenia toczą się naukowe dyskusje.

wygląd:
Jego liście mają 10-25 cm długości, są matowe z 3-5 klapami, które są oddzielone wcięciami sięgającymi prawie do połowy liścia. Każda klapa jest zakończona trójką wąskich czubków. Jesienią liście, przede wszystkim młodych drzew, zabarwiają się na jaskrawoczerwony kolor. W porównaniu z autochtonicznymi gatunkami dębu pień dębu czerwonego jest szary i stosunkowo długo pozostaje gładki. Kwiaty męskie to pałeczki zebrane w rzadkich baziach, kwiaty żeńskie wyrastają pojedynczo w czaszy (kopule) na szypułkach. Są wiatropylne. Z kwiatów żeńskich rozwijają się żołędzie, które dojrzewają dopiero po dwóch latach. Dąb czerwony osiąga wiek około 400 lat i wysokość do 35 m.

wykorzystanie:
Drewno dębu czerwonego wykorzystuje się podobnie jak dębu szypułkowego, nie jest jednak tak dobrej jakości. Unerwienie drewna jest wyraźnie nieregularne. Zaletą dębu czerwonego jest jego szybki wzrost, może być zatem wcześniej ścinany. Z powodu atrakcyjnego koloru liści podejmowano nawet próby dalszego uszlachetniania dębu czerwonego w celu uzyskania jeszcze intensywniejszego zabarwienia.

ciekawostka:
Dąb czerwony, z powodu swojej zdolności rozprzestrzeniania się i wypierania innych gatunków, należy w Niemczech do roślin inwazyjnych. Ten gatunek drzewa został sprowadzony do Europy po odkryciu Ameryki przez Krzysztofa Kolumba w 1492 roku. Niektóre z podobnych gatunków roślin stanowią silną konkurencję dla gatunków rodzimych, mają tendencję inwazyjną i skłonność do dominacji w różnych zbiorowiskach roślinnych. W okresie „babiego lata” (Indian summer) na kontynencie północnoamerykańskim, czyli niezwykle suchej i ciepłej pory późną jesienią, dąb czerwony swoim intensywnym zabarwieniem dodaje urody tamtejszej przyrodzie.